Wanneer een patiënt met ernstige hemofilie niet of onvoldoende verzorgd is voor de verbetering van zijn hemostase (factor VIII of IX van de bloedstolling), treden er herhaalde spontane bloedingen op in zijn gewrichten, voornamelijk de knieën, de enkels, de heupen, de ellebogen. De bloedingen leiden tot een vicieuze cirkel van nieuwe bloedingen in de doelgewrichten met als gevolg een vroegtijdige, uiterst pijnlijke vernietiging van het gewricht, dat uiteindelijk niet meer werkt, blokkeert, breekt, enz....
Patiënten met ernstige hemofilie worden heden ten dage op een doeltreffende manier behandeld, meestal preventief, om ophoping van bloed in de gewrichten te vermijden en gewrichtsaandoeningen en vroegtijdige afbraak te verhinderen.
Bij gebrek aan een afdoende behandeling in hun kinderjaren, hebben generaties patiënten hemofilie overleefd maar jammer genoeg mits het doorstaan van deze rampzalige gevolgen voor hun bewegingsstelsel. Dit is de voornaamste reden waarom patiënten met ernstige hemofilie die al wat "ouder" (geboren voor 1990) zijn, bijna allemaal onomkeerbare pijnlijke gevolgen vertonen, dikwijls verbeterd door orthopedische heelkunde (implanteren van prothesen). Deze naweeën voor de gewrichten zorgen er voor dat deze patiënten blijvend manken, sommigen helaas op een heel erge manier. Dit is een "erfenis" van het verleden waarover de jonge patiënten met ernstige hemofilie, die in hun kindertijd juist zijn behandeld, zich gelukkiglijk geen zorgen meer hoeven te maken.