24
Genetica, Draagster, Ouderschap
via een spontane zwangerschap.
Of omgekeerd: mensen worden op
natuurlijke wijze zwanger, doen een
prenatale diagnose gevolgd door een
abortus, die ze moeilijk verwerken.
Ze schakelen dan over op PGD. We
willen hierover graag onderzoek doen
doch tot nog toe zijn er geen gegevens
beschikbaar, die eventueel zouden
kunnen helpen in het begeleiden van
de koppels. Wel hebben wij cijfers
over de gezondheid van de kinderen
die geboren zijn via PGD.
Dus het is moeilijk om te zeggen of
abortus meer traumatisch is dan één
of twee niet geslaagde PGD-pogingen.
Iedere persoon gaat daar anders mee
om. Je kent de achtergronden niet
van mensen en hoe zij beslissingen
verwerken. Heel veel factoren komen
daar immers bij kijken.
U spreekt van het feit dat PGD
een ‘zware behandeling’ is. Wat
betekent dat, wat houdt zo een
behandeling in?
Er is de voorbereidende behande-
ling die naargelang het protocol
twee tot vijf weken kan duren. Maar
in ieder geval is het zo dat de vrouw
gedurende een twaalftal dagen
iedere dag een inspuiting krijgt met
hormonen. Elke dag gebeurt ook
een bloedafname om na te gaan
of de hoeveelheid hormonen die
worden toegediend adequaat is.
Om de drie à vier dagen gebeurt
ook een echografie
van de eierstokken
om na te gaan hoeveel eicellen
aanwezig zijn. Op een gegeven ogen-
blik beslist men dat de tijd gunstig is
om de eicellen weg te nemen. Deze
voorbehandeling kan om het even
waar gebeuren. We kijken dan uit
naar datgene wat het minste stoort
in het dagelijkse leven van de vrouw.
Vervolgens moet de vrouw naar
het ziekenhuis voor het wegnemen
van de eicellen. Hoewel we reeds
samenwerken met een aantal andere
IVF-centra, gebeuren de meeste
behandelingen nog alhier. Het
wegnemen van de eicellen is een
ingreep van enkele uren. Met een
lange naald via de vagina onder echo-
grafische controle en lokale verdoving
gaan wij naar de eierstokken en
plukken daar de eicellen. Die cellen
worden in een recipiënt in het labo
gezet. We vragen aan de partner
om sperma te geven. En dan kan het
koppel naar huis gaan en wachten op
de uitslag van ons labowerk.
Wij gaan een zaadcel injecteren in
elke eicel (micro-injectie). Dit wil
niet zeggen dat elke eicel automa-
tisch bevrucht is. Dat kunnen wij pas
zien de volgende dag. Daar merken
wij onder de microscoop dat het
genetisch materiaal van de eicel en
de zaadcel aan het versmelten zijn.
De dagen daarna gebeuren de celde-
lingen om de derde dag 8 cellen te
hebben. Op dat ogenblik doen wij